Toen Guusje van Wezel zich in juni jl. inschreef voor de Walk4Veterans vroeg ze ons of het sponsorgeld dat ze hoopt op te halen, gedoneerd mag worden aan ‘Scale models for Vets’. Een stichting die speciaal voor veteranen allerlei activiteiten organiseert rondom ‘modelbouwen’. Daar wilden we natuurlijk meer over weten. Dus gingen we in gesprek met Guusje en vroegen haar waarom zij zich wil inzetten voor dit bijzondere doel.

‘Ik loop voor schaalmodellen voor veteranen’

Guusje van Wezel is op 18-jarige leeftijd voor de Marine gaan werken en heeft daar 12 jaar lang gediend. Via de beveiligingswereld werd ze gedetacheerd bij het Politiebureau Rotterdam Doelwater, het hoofdbureau aldaar. Dit werk bleek goed bij haar te passen en binnen de kortste keren werd ze in vaste dienst genomen op de arrestantenafdeling. Daar nam ze een tijd lang DNA af bij verdachten en kreeg zo steeds meer interesse voor ‘forensisch bewijs’. Ze verhuisde dan ook naar de afdeling forensische opsporing. Daar volgde ze verschillende specialistische opleidingen en werkt nu al ruim 15 jaar met veel plezier als forensisch onderzoeker.

Na haar werk zit Guusje niet stil. ‘Sinds maart 2020 ben ik regiovertegenwoordigster van de vereniging van ex- en actief dienende vrouwelijke militairen der Koninklijke Marine (Ex-ActKM)’, vertelt Guusje, ‘en daarnaast, bouw ik graag aan mijn zelfbedachte diorama’s. Dat zijn driedimensionale miniatuuropstellingen waarin realistische of fictieve situaties worden getoond’. Haar werkervaring en creatieve geest vormen hiervoor een belangrijke basis. (Bekijk haar werk op instagram).

‘Gewoon kunnen zijn wie je bent en alles even vergeten’

Via deze passie voor miniaturen kwam Guusje vorig jaar in contact met ‘Scale Models for Vets’, een stichting die modelbouw inzet als een therapeutisch tijdverdrijf voor veteranen met PTSS. ‘Dit is zo’n mooi initiatief’, zegt Guusje, ‘Ze organiseren bouwavonden en bieden gratis bouwpakketten aan voor veteranen die daar door omstandigheden zelf geen budget voor hebben. Door de concentratie die het modelbouwen vergt, kunnen veteranen hun trauma even vergeten. Dat is echt geweldig’. Volgens Guusje is het een unieke vorm van ontspanning gecombineerd met vertrouwd kameraadschap. ‘Tijdens een bouwavond mag je gewoon zijn wie je bent en heb je vaak aan een half woord al genoeg’. Lees hier meer over Scale Models for Vets.

Door haar werk weet Guusje als geen ander wat trauma’s met een mens kunnen doen. Dus toen zij op de website van de vereniging Ex-actKM de Walk4Veterans voorbij zag komen ontstond gelijk het idee om 75 kilometer te gaan lopen en deze bijzondere doelen aan elkaar te verbinden; lopen voor schaalmodellen voor veteranen. ‘Ik hoop dat ik zo nog meer veteranen kan stimuleren om deze prachtige hobby te gaan uitoefenen en ze de mogelijkheid te geven weer even te kunnen zijn wie ze waren!’

Wil jij Guusje steunen met dit mooie initiatief? Ga dan naar haar Walk4Veterans sponsorpagina!

Het bedrijf DataExpert is dit jaar zakelijk sponsor van de Walk4Veterans. Maar wat maakt nou dat een ICT-bedrijf uit Veenendaal zich hard maakt voor het welzijn van veteranen? We gingen in gesprek met Ana Maria Oniceanu, Manager Counter Crime Analytics bij DataExpert en zij legt uit waarom zij het zo belangrijk vindt dat veteranen de waardering krijgen die ze volgens haar verdienen!

Ana Maria bekleedde in het verleden verschillende functies op het gebied van ICT. Meestal waren dit functies met betrekking tot data-analyse. Initieel deed ze dat vanuit de discipline ‘Marketing’, waarbij data werd geanalyseerd om de verkoop en omzet van een bedrijf te stimuleren. Sinds ze bij DataExpert werkt, richt ze zich op data-analyse voor veiligheidsdoeleinden. Daarbij is ze verantwoordelijk voor de accounts Defensie, Politie, FIOD en andere opsporingsdiensten. Allen gericht zich op het opsporen en voorkomen van criminaliteit.

“Wij helpen Defensie bij het versterken van hun informatiepositie.”

‘Met Defensie had ik gelijk een speciale klik’, aldus Ana Maria. ‘Ik denk dat deze klik ontstond door de missie van Defensie, waarbij veiligheid en vrijheid voorop staan. Aspecten die wij in ons dagelijks leven als zo vanzelfsprekend beschouwen! Aan de andere kant trok mij de geweldige intrinsieke motivatie die ik telkens weer terugzag in de ogen van elke veteraan, elke militair en elke defensiemedewerker. Ze zijn ongelofelijk loyaal en toegewijd en bovendien bereid om zichzelf op te offeren voor het gemeenschappelijke belang.’

Omgevingsanalyse

De omgevingsanalyse bij Defensie is heel breed. Maar wat houdt dit eigenlijk in? Ana Maria legt uit. ‘Informatie is nodig om snel goede beslissingen te kunnen nemen met betrekking tot onze veiligheid – op strategisch niveau – en voor de veiligheid en het succes van onze missies – bijvoorbeeld om beter te kunnen voorbereiden, verdedigen of juist een conflict op te lossen. Voordat Defensie een missie in het buitenland start, moet er eerst een goed beeld geschetst worden van de omgeving. Dat wordt gedaan door data-analisten van Defensie. Daar komt zoveel data bij kijken, dat het soms ontzettend lastig is tijdig de juiste conclusie te trekken en het juiste informatiebeeld te vormen. En dat is nu precies waar wij Defensie graag bij steunen; het weghalen van deze complexiteit.   

De Walk4Veterans actie is een manier om ons respect tonen voor wat onze veteranen doen; soms op plekken waar niemand wil zijn!’

De factor ‘mens’

DataExpert vindt het ook erg belangrijk dat de mensen die met de gegenereerde informatie op pad gestuurd worden, continue worden gesteund. Zij moeten namelijk met deze informatie hun missie volbrengen. ‘Telkens weer zijn mijn collega’s en ik onder de indruk van de enorme gedrevenheid van deze mensen. Zij vinden het heel normaal om zichzelf en hun gezinnen ondergeschikt te maken aan onze gezamenlijke vrede en veiligheid. Een aantal van hen keert soms terug met een rugzak vol emotionele bagage. Denk aan PTSS, dat zich in verschillende gradaties kan voordoen.  

De Walk4Veterans

‘Ik vind het geweldig dat ik elke dag weer kan bijdragen aan het versterken van de informatiepositie van Defensie. Daarom ben ik zo blij dat we de Walk4Veterans als bedrijf kunnen sponsoren. Zo kunnen we toch een beetje laten zien wat we doen en vooral waarvoor we het doen! Het is een manier om dankjewel te zeggen en een stukje erkenning en waardering te tonen voor het werk dat militairen voor ons doen. Want laten we wel wezen, wij zitten veilig in ons kantoor te werken terwijl zij het gevaarlijke werk doen. De Walk4Veterans actie is een manier om ons respect tonen voor wat onze veteranen doen, soms op plekken waar niemand wil zijn!’

De Hoeksche Waard rond in 12 etappes, al hardlopend over een afstand van ruim 75 kilometer! Inmiddels heeft Aloys al een aantal etappes afgelegd langs dorpskernen, monumenten en herdenkingspunten die een link hebben met oorlog of bevrijding. Van iedere tocht maakt hij een filmpje waarin hij vertelt over de route die hij aflegt en over zijn ervaringen als Libanon-veteraan. En iedere etappe draagt hij een ander kledingstuk, van organisaties, verenigingen of bedrijven die voor hem belangrijk zijn. “Ik ben begonnen met de gesponsorde sokken van de Gemeente Hoeksche Waard die ik van de burgemeester gekregen heb”, aldus Aloys. “het ‘vlekken-shirt’ van Defensie, mijn Unifil-T-shirt en het shirt van het Veteraneninstituut, zullen natuurlijk ook niet ontbreken!”.

Als dienstplichtige van de lichting ’78-5, was Aloys in Assen gestationeerd bij de 43^e brigade. Het leek erop dat hij zijn tijd ‘gewoon’ uit zou dienen totdat eind ’78 de situatie in Libanon drastisch veranderde. De VN zat hiermee in een lastig pakket, de Fransen trokken zich terug en Nederland wilde zich wel graag profileren en stapte naar voren. Maar de 44^e brigade die speciaal bedoeld was voor VN-missies, kwam manschappen tekort. “En dus kwamen ze bij de 43^e uit. Er was geen sprake van vrijwilligheid, er werd ons op een vrijdagmiddag kortweg meegedeeld dat we naar Libanon zouden vertrekken”, vertelt Aloys.

Bij terugkomst, bleek Aloys niet meer dezelfde als bij vertrek. Hij droomde veel en had last van herbelevingen. Hij voelde zich verloren, zijn verkering liep niet lekker en ging ook uit. Nazorg was er toen nog niet of nauwelijks en hij moest  het zelf zien te rooien. Aloys besloot om als Kort-Verband-Vrijwilliger terug de dienst in te gaan. Dat pakte niet goed uit voor hem, hij kwam in een heel andere wereld terecht dan waar hij uitgestapt was en het paste niet meer bij hem. Nadat hij een aantal jaren in het bedrijf van zijn vader meewerkte, ging hij als gemeenteambtenaar aan het werk; werk dat hij nu nog altijd met veel plezier doet.

Aloys verbond zich als vrijwilliger aan het Nederlands Veteraneninstituut voor het programma ‘Veteraan in de klas’. Voor dit programma staat hij niet alleen voor groep 7 en 8 uit het basisonderwijs maar ook in het voortgezet onderwijs en het beroepsonderwijs en verzorgt hij lezingen voor bedrijven.  “De diversiteit is erg leuk. In het basisonderwijs kan ik bijvoorbeeld de parallel trekken naar pesten, een soort van oorlogvoering in mijn beleving, en in het beroepsonderwijs inzoomen op dilemma’s: hoe zou jij reageren in een bepaalde situatie, wat zou je doen en kiezen onder extreme en buitengewone omstandigheden?”, aldus Aloys.

“Ik weet hoe het voelt om met PTSS te leven en hulp nodig te hebben. Daarnaast is bewegen een tweede natuur en snijdt het mes zo aan twee kanten”.

In 2007 komt hij zijn jeugdvriendin weer tegen, de verkering die kort na zijn terugkomst uit Libanon stukliep. Inmiddels zijn ze alweer heel wat jaren gelukkig getrouwd. “Mijn vrouw kreeg voor de tweede keer flink wat te stellen met me naar aanleiding van mijn uitzending naar Libanon”, vertelt Aloys, “maar deze keer was onze relatie er wel tegen bestand”. Want in 2017 barst dan toch de bom, en Aloys is zeker een half jaar uit de running. “Ik ben een perfectionist en ik voelde me overbelast. Alle ellende en onrust kwam eruit!”, herinnert Aloys zich. Via Centrum ’45 wordt de diagnose PTSS gesteld, en met de hulp van therapie komt Aloys er bovenop. “Toch moet ik er altijd bedacht op zijn, dat ik mezelf niet voorbij loop en teveel hooi op mijn vork neem. Gelukkig trapt mijn vrouw zo nodig op de rem!”, aldus Aloys.  

Zijn deelname aan de Walk4Veterans is voor hem een logische keuze. “Ik weet hoe het voelt om met PTSS te leven en hulp nodig te hebben. Daarnaast is bewegen een tweede natuur en snijdt het mes zo aan twee kanten. Ik wil graag met tevredenheid terug kunnen kijken op mijn leven, iets nalaten. Mijn motto is  dan ook: Hij die iets wil, vindt een oplossing. Hij die niets wil, vindt een excuus!”, besluit Aloys.

Klik hier om naar de persoonlijke sponsorpagina van Aloys te gaan!

Marijke, Korporaal 1, loopt al voor de zesde keer mee met Walk4Veterans. “Mijn moeder liep al een jaar eerder mee. Ze nam me mee naar de afsluiting van het evenement en zo ben ik ‘besmet’ geraakt met het ‘Walk4veterans-virus’!”, aldus Marijke.

“Iedereen heeft recht op een maatje,
eentje die je helpt door dik en dun!”

Sinds 2010 werkt Marijke voor Defensie, momenteel bij 110 Transportcompagnie van de Koninklijke Landmacht op legerplaats Stroe.. Ze wil graag naar de KMS om zo door te kunnen blijven groeien binnen Defensie. “Of ik militair blijf tot aan mijn pensioen, dat weet ik niet. Voor nu past het goed bij mij en bij mijn ambities”, vertelt Marijke.

In 2019 vertrok ze naar Mali met de laatste lichting Nederlandse militairen, omdat de missie aldaar toen stopte. “Het was een prachtige ervaring! We waren daar met een kleine, hechte club en en hebben veel samengewerkt met de Noren, Duisters, Zweden en met de lokale bevolking”, herinnert Marijke zich. Ze had veel steun aan haar sergeant-majoor die al meerdere missies achter de rug had. Met hem kon ze goed praten over alle ervaringen en hij gaf haar de steun die ze nodig had. “Een fijne collega die ik altijd kan bellen mocht het nodig zijn!” aldus Marijke.

Omdat ze ten tijde van de Walk4Veterans 2019 in Mali was, besloot Marijke om daar ter plekke een eigen ‘Walk’ te organiseren. En met succes! Bijna het hele kamp liep mee, zowel de Nederlanders als de Zweden, Duitsers, Noren en zelfs een Bosniër en een Fin. Ze liepen met elkaar 10 kilometer in de benauwde, plakkerige atmosfeer van het regenseizoen in Mali. De keuken van het kamp sponsorde hen in de vorm van drankjes en versnaperingen.

“Ik ben een mooie ervaring rijker met de missie in Mali en had het voor geen goud willen missen. Om mij heen zie ik dat het ook anders af kan lopen”, zegt Marijke. Soms lijken missies achteraf niet te zijn gelopen zoals verwacht. Of ontstaat er zelfs het gevoel dat alles voor niets is geweest. Dat is heel pijnlijk na alles wat je ervoor het gedaan en gelaten. Betrokken militairen krijgen dan naast de mogelijke krassen van de missie zelf, ook nog een deuk door het ontstane beeld dat wordt geschetst.

 “Omdat de Walk4Veterans er echt toe doet en ik middenin het wereldje zit, wil ik me graag inzetten om een steentje bij te kunnen dragen aan het welzijn van hen die dagelijks te maken hebben angsten of problemen. Want iedereen heeft recht op een maatje, of dat nu een persoon of een hond is; iemand die je helpt en steunt door dik en dun!”, besluit Marijke.

Help je Marijke helpen? Ga naar haar persoonlijke sponsorpagina en doneer!

Vanaf 26 juni tot en met 11 september a.s. lopen de medewerkers van DataExpert elke dag een stuk voor de veteranen. DataExpert is al meer dan 30 jaar partner van Defensie. Of het nu gaat om Digital Forensics, Data Analytics, Cyber Security of trainingen, we hebben regelmatig contact en denken mee over hoe we de werkzaamheden middels technologie, trainingen en consultancy eenvoudiger maken voor Defensie.

We zien dan ook hoe belangrijk het is dat militairen en veteranen bij thuiskomst goede begeleiding en hulp krijgen.

“Door de intensieve samenwerking met verschillende onderdelen binnen Defensie horen we regelmatig verhalen over de uitdagende werkzaamheden en de impact die deze werkzaamheden hebben op militairen en hun families. We zien dan ook hoe belangrijk het is dat militairen en veteranen bij thuiskomst goede begeleiding en hulp krijgen. Daarom zijn we blij dat we middels het sponseren van het initiatief Walk4Veterans hieraan bij kunnen dragen en hiervoor aandacht kunnen vragen binnen ons netwerk.” aldus Robbert Bakker, CEO van DataExpert.

DataExpert zet zich al meer dan 30 jaar in om het werk van militairen met onze oplossingen te vereenvoudigen. Nu lopen we mee voor het welzijn van veteranen! Klik hier voor de website van DataExpert

“Bon tardi, goedemiddag”, klinkt het als we een Skype-verbinding maken met Louis Coppen. Het is 7 uur in de ochtend voor Louis maar al 13.00 uur ’s middags voor ons want Louis woont op Bonaire. “Bon dia, goedemorgen, Louis”. Louis is aan het hardlopen en mountainbiken voor de Walk4Veterans, de ‘Walk’ gaat hiermee wereldwijd. En dat prikkelt de nieuwsgierigheid: hoe komt iemand op Bonaire er toe om mee te doen aan de Walk4Veterans?!

“Na thuiskomst van een missie draagt de veteraan in zijn/ haar verdere leven, geestelijk, een onzichtbare rugzak mee. Niemand, behalve de veteraan die deze rugzak draagt, weet hoe zwaar deze rugzak is.”

Louis is half Nederlands-half Indisch. Zijn opa was milicien in het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL) en overleed bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Zijn familie kwam in de jaren ’50 naar Nederland. “In 2018 heb ik een reis naar Indonesië gemaakt en heb ik plaatsen bezocht waar mijn vader gewoond en gewerkt heeft. Het was een prachtige en betekenisvolle reis die me veel inzicht gaf over mijn herkomst, een heuse ‘trip down memory lane”, aldus Louis.

In 1981 vervulde Louis zijn dienstplicht om daarna voor Defensie te blijven werken bij de Marechaussee. Voor zijn werk heeft hij 9 jaar in Seedorf (Duitsland) gewoond en 8 jaar in het Caribisch gebied. In totaal vertrok Louis 7 keer voor een missie, o.a. naar de Sinaï, naar Bosnië en Afghanistan. Zo woonde hij een jaar lang tussen de lokale bevolking in Banja Luka waar hij de Bosnisch-Servische recherche trainde en waar identificatie plaatsvond van mensen die gevonden werden in massagraven.. “Dat was een zware en emotionele missie”, vertelt Louis, “maar ook heel betekenisvol. Voor het rouwproces van de nabestaanden was het heel belangrijk dat zij hun dierbaren konden begraven en wisten wat er met hen gebeurd was”.

In 2015 was Louis een weekend bij Stichting De Basis (tegenwoordig onderdeel van het Nederlands Veteraneninstituut), waarin ondersteuning en nazorg werd verleent aan mensen in een risicoberoep. Hij zag een paar maten terug uit zijn tijd in Bosnië, 22 jaar na dato. “Ik kon aan hun houding en gedrag zien dat de missie zijn sporen nagelaten had, door een bepaalde spanning in houding en gedrag”, herinnert Louis zich. “Iedere veteraan droeg fysiek zijn/ haar militaire rugzak tijdens de missies. Na thuiskomst draagt de veteraan in zijn/ haar verdere leven, geestelijk, een onzichtbare rugzak mee. Niemand, behalve de veteraan die deze rugzak draagt, weet hoe zwaar deze rugzak is.”

In 2019 ging Louis met FLO en liep de pelgrimstocht, de camino, naar Santiago de Compostella en liep hiermee symbolisch van militair naar burger, om zijn rugzak wat lichter te maken. Sinds dit jaar woont Louis weer op Bonaire waar hij aan een 2-jarig project werkt voor het ministerie van Justitie en Veiligheid. Hij las de advertentie voor de Walk4Veterans in de Checkpoint en wilde zich onmiddellijk inzetten voor al zijn collega’s wiens rugzak nog steeds (te) zwaar is. “Ik heb altijd gesport en mijn doel is om met hardlopen en mountainbiken, zoveel mogelijk geld op te halen. Zo hoop ik mijn steentje bij te kunnen dragen aan het lichter maken van iemand anders zijn leven en rugzak”, besluit Louis. 

Steun Louis en doneer!

Moed, daadkracht, menselijkheid en verantwoordelijkheid. Het zijn waarden die goed aansluiten op waarvoor Atos staat. Dat is de reden waarom wij als sponsor de missie van Walk 4 Veterans ondersteunen. Dat is geen toevallige keuze, want Atos werkt als partner nauw samen met het Ministerie van Defensie. In onze rol van partner beschouwen we het als onze verantwoordelijkheid om op verschillende niveaus een positieve bijdrage te leveren aan de samenleving. Gezien ons strategische partnership met Defensie heeft Atos er daarom voor gekozen om als onderdeel van haar beleid op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen een thema te kiezen dat hierbij past, en dat is Walk 4 Veterans.

Achtergrond

Atos is sinds eind vorig jaar samen met IBM en Unica aangesloten bij het consortium Athena. Als partners trekken zij samen op bij de bouw van een nieuwe, toekomstbestendige IT-infrastructuur voor het Ministerie van Defensie. Het programma Grensverleggende IT (GrIT) vormt hiervan de basis. Zo ontwikkelt en realiseert GrIT een betrouwbare, veilige en flexibele IT-infrastructuur en dienstverlening voor de komende tien jaar.

Ze hebben veel meegemaakt tijdens missies en dat heeft niet alleen veel gevraagd van deze moedige mannen en vrouwen, maar óók van hun dierbaren.

Als vertrouwde partner voor alle partijen waarmee Atos samenwerkt, wil Atos waar mogelijk ook op maatschappelijk gebied een positief verschil maken. Dat is de reden dat we er voor hebben gekozen Walk 4 Veterans te ondersteunen. Nederland telt zo’n 107.250 veteranen. Mannen en vrouwen van alle leeftijden, die zich hebben ingezet voor vrede en veiligheid in de wereld. Ze hebben veel meegemaakt tijdens missies en dat heeft niet alleen veel gevraagd van deze moedige mannen en vrouwen, maar óók van hun dierbaren.

Bij Atos zijn wereldwijd ook vele veteranen werkzaam die de ervaringen en vaardigheden die zij in het verleden bij Defensie hebben opgedaan, nu op allerlei manieren toepassen in het ons vakgebied: van leidinggeven tot planning en technisch inzicht. Met dit initiatief wil Atos óók hen haar waardering tonen. Atos wil alle Nederlandse veteranen bedanken voor hun inzet en moed. Om onze dankbaarheid en respect uit te dragen, zijn we officieel sponsor van de Walk 4 Veterans.

Over Atos

Atos is toonaangevend in digitale transformaties. Het bedrijf biedt werk aan 105.000 collega’s in 71 landen. Atos is de Europese leider in Cloud, Cybersecurity en High Performance Computing. Zij vervult een voortrekkersrol bij het aanbieden van diensten en producten die zijn gericht op CO2-reductie en richt zich op veilige en duurzame digitale transformaties voor haar klanten.

Het is de missie van Atos om mede vorm te geven aan de toekomst van informatietechnologie. Haar expertise en diensten ondersteunen de ontwikkeling van kennis, onderwijs en onderzoek gebaseerd op een multiculturele aanpak en dragen bij aan wetenschappelijke en technologische excellentie. Wereldwijd stelt de Groep haar klanten, medewerkers en burgers in staat op een bewuste en duurzame manier te leven, werken en zich te ontwikkelen in een veilige informatie omgeving. Klik hier om naar de website van Atos te gaan

Mannen met een missie: dat zijn majoor Erik en adjudant Gerard. Hun missie? Een marathon lopen op 16 juli aanstaande! Ze hebben dat nog nooit gedaan en hebben dat tot voor kort ook nooit geambieerd. “Met deze persoonlijke uitdaging, willen we andere mensen helpen”, aldus Gerard.

“Het zou mooi zijn als de samenleving en de veteranen goed met elkaar uit de voeten kunnen. De samenleving zendt hen uit, de samenleving zou hen na afloop ook weer op moeten nemen“.

– majoor Erik, reservist

Erik en Gerard zijn verbonden aan de School voor Vredesmissies op de legerplaats in Harskamp; de één als instructeur, de ander als kwaliteitsmanager. Alle militairen (en ook met regelmaat burgers en VN-medewerkers) die op missie gaan voor de Land- of Luchtmacht komen bij hen voor een week op cursus. In deze week worden zij zo goed mogelijk voorbereid op hun missie waarbij zoveel mogelijk rekening wordt gehouden met de aard en inhoud van het werk dat komen gaat. Of je nu voor het eerst of voor de vijfde keer op missie gaat, je komt bij majoor Erik in de klas. “Door de mix van jong en oud, ervaren en onervaren mensen in de groep, kom je tot mooie gesprekken en krijg je een goede basis mee om je missie in te gaan”, vertelt Erik. Tijdens de lessen wordt o.a. aandacht besteed  aan onderwerpen als macht en ethiek en stressmanagement. Hierbij wordt het onderwerp PTSS niet geschuwd en worden de missiegangers diverse tools en handvatten gegeven om stress te herkennen en (waar mogelijk) positief om te buigen.

Gerard is sinds 1991 voor Defensie aan het werk. Hij heeft 3 missies achter de rug en is hiermee ervaringsdeskundige. Daarnaast is hij betrokken bij de Invictus Games,  het internationale sportevenement voor fysiek en/of mentaal gewonde militairen, en is hij scheidsrechter bij het (zit)volleybal. Zelf speelt hij ook nog graag een potje volleybal mee. Erik is lange tijd werkzaam geweest in het middelbaar onderwijs, o.a. in Caribisch Nederland. Sinds 2000 is hij als reservist verbonden aan Defensie. Hij is diverse keren voor Defensie in Bagdad geweest en heeft  ook privé heel wat van de wereld gezien. Recent heeft hij een scriptie afgerond  (KU Leuven) over het gebruik van rituelen door geestelijk verzorgers binnen de krijgsmacht. Een van zijn bevindingen was dat het voltrekken van een speciaal ritueel gericht op de terugkeer van veteranen in de samenleving zinvol kan zijn.   

_{Erik en Gerard voor de School voor Vredesmissies}

Beide mannen zijn zich terdege bewust van de gevolgen die een missie op de militair kan hebben. Daarom zetten zij zich vol overgave in om de mannen en vrouwen goed voor te bereiden. Evaluaties nadien en het geven van nazorg is daarbij ook van groot belang. “Sport is een belangrijk hulpmiddel gebleken in de nazorg. Daarom is het ook zo toepasselijk om onszelf middels sport in te zetten voor onze collega’s”, licht Gerard hun initiatief toe. Op een middag in maart, toen Erik en Gerard een rondje hard gingen lopen, ontstond spontaan het idee om middels het lopen van een marathon, geld op te halen voor hun collega’s die geschonden uit hun missie komen. “We volgen een strak 3-maandelijks schema dat opbouwt naar maximaal 14 kilometer aan één stuk hardlopen”, vertelt Gerard. Het schema wordt, vooral door Gerard, strak nageleefd. Bijkomend voordeel is dat hij ook nog eens 15 kilo afgevallen is!

Op 16 juli starten de mannen om 8.00 uur vanuit Harskamp. Als alles volgens plan verloopt, zullen zij rond 12.30 uur finishen in Elburg. De marathon wordt in 4 stukken verdeeld, met steeds een kleine pauze. Hun eigen persoonlijke sponsor, supermarkt Boni uit Elburg, voorziet hen van de nodige versnaperingen. “Het zou mooi zijn als de samenleving en de veteranen goed met elkaar uit de voeten kunnen. De samenleving zendt hen uit, de samenleving zou hen na afloop ook weer op moeten nemen. Dat is een zeer belangrijk aspect voor veteranen! Als wij dit met ons initiatief onder de aandacht kunnen brengen, al is het maar bij een paar mensen, dan hebben we ons doel bereikt. Daar willen we graag ons beste beentje voor voorzetten!”, besluit Erik.

Volg deze mannen via hun Facebookpagina of doneer hier voor Erik en hier voor Gerard!

Mevrouw Singerling, bijna 93 jaar oud, werd de eerste Nederlands kampioen parachutespringen in 1958 en vele sprongen volgden. Zo ook nu. Aankomende zomer gaat ze, hopelijk samen met haar dochter en kleindochter, een sprong maken om net als vorig jaar geld in te zamelen voor veteranen met PTTS (posttraumatische stressstoornis).

Waarom bent u ooit begonnen met parachute springen?
“Ik ben een sportmens. Ik houd van alle sporten en ben er eigenlijk ook altijd goed in geweest. Toen ik 29 jaar oud was opende de allereerste parachute school in Nederland. Ik besloot mij aan te melden voor lessen en in twee weken leerde ik alles over de theorie en maakte ik acht sprongen. Het was prachtig. De vrijheid die je voelt wanneer je springt is fantastisch. Na mijn verhuizing naar Canada ben ik nog even doorgegaan, maar gestopt vanwege mijn toenmalige vriend. Die vond het maar niets.”

“Het vrije gevoel dat parachutespringen mij geeft, gun ik een veteraan met PTSS ook! “

Maar uiteindelijk bent u toch weer gaan springen?
“Klopt. Ik heb gewerkt voor de Koninklijke Marine en lees daarom het veteranenblad ‘Checkpoint’. Daarin las ik dat er elk jaar geld wordt ingezameld voor de hulphonden van veteranen door middel van een sponsorloop, maar er stond ook een oproep bij dat er middels andere manieren geld ingezameld mocht worden. Ik heb gebeld met de vraag of ik mocht parachutespringen om geld op te halen. Helaas duurde het lang voordat ik antwoord kreeg, maar uiteindelijk mocht het! Zo heb ik afgelopen zomer de eerste sprong gemaakt om geld in te zamelen voor de hulphonden. En komende zomer mag ik dus weer.”

Waarom zet u zich graag in voor de hulphonden van de veteranen?
“Ik weet nog goed dat ik de parachutisten bij Arnhem naar beneden zag komen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Onze vrijheid hebben we aan hen te danken en dat zal ik nooit vergeten. Daarom zet ik mij graag in voor hen. Zeker omdat de hulphonden de veteranen met PTSS fantastisch helpen. Vorig jaar heb ik ongeveer tweeduizend euro mogen ophalen, maar een hulphond kost 25.000 euro. Ik hoop dit jaar dus samen met mijn dochter en kleindochter nog meer op te kunnen halen!”

Wilt u Nelly sponsoren? Ga dan naar haar sponsorpagina en doneer!

In onderstaande video legt kleindochter Alicia Medley uit waarom ze deze parachutesprong samen met haar oma wil gaan maken:

“I have met a couple of veterans in Lourdes who had dogs to help them with their PTSD. I could see how much the dogs really helped them!”

Als HR-directeur Defensie en brigadegeneraal is Kees de Rijke verantwoordelijk voor het personeelsbeleid van de Koninklijke Landmacht. Daarnaast is hij bestuurslid bij Hulp voor Helden – de stichting die de Walk4Veterans organiseert. Samen beschermen wat ons dierbaar is, dat is zijn drive. De Rijke over onvoorwaardelijke kameraadschap, missies en vrijheid.

“Jaren geleden trok de kameraadschap binnen Defensie me aan en dat doet het nog steeds. Het is lastig om dit gevoel uit te leggen. We trainen samen, gaan samen op missie, doorstaan samen ontberingen en delen lief en leed. Dit schept een diepe onderlinge band. Wat er ook gebeurt; we laten elkaar niet in de steek. Deze vorm van kameraadschap vind je nergens anders. We zijn brothers in arms.

Twee keer ging ik op missie: naar Bosnië en Afghanistan. Ik zag hoe mensen elkaar haatten. In Afghanistan vochten we tegen de Taliban, twee van mijn mannen kwamen om bij een bomaanslag. In Bosnië werd ik gegijzeld en dagenlang in gevangenschap gehouden. Terug in Nederland bleek ik te kampen met een Posttraumatische Stress Stoornis (PTSS). Een zware periode volgde, uiteindelijk leerde ik ermee te leven. Het heeft me veranderd: ik ben serieuzer en rustiger, sta positiever in het leven en kan beter relativeren. De missies lieten littekens achter op mijn ziel – hierin ben ik niet de enige.

“Ik heb grote mannen en stoere vrouwen zien huilen bij het krijgen van een medaille”.

Wie op uitzending is geweest, heeft iets uitzonderlijks meegemaakt. Een militaire onderscheiding ontvangen na je missie is belangrijk voor een militair. Achter ieder stuk metaal schuilt een verhaal. Ik  heb grote mannen en stoere vrouwen zien huilen bij het krijgen van een medaille, het geeft erkenning en waardering.

Het is ook belangrijk dat de maatschappij achter ons staat. De Veteranendag en Walk4Veterans dragen hier aan bij. Dit jaar  hopen we met de Walk4Veterans tienduizenden euro’s voor PTSS-honden in te zamelen. De speciaal getrainde honden helpen veteranen met een trauma. In februari 2013 werd de eerste PTSS-hond gedoneerd, dankzij Hulp voor Helden. Het was toen nog een onbekend fenomeen, maar werd een groot succes. De hulphonden geven veteranen en hun thuisfront een stuk vrijheid terug.

Vrijheid is een groot goed. We zijn er zo aan gewend dat we nauwelijks een beeld hebben van een leven zonder vrijheid. Hoe is het om in bezet gebied te wonen? Niet te kunnen uiten wat je denkt of te kunnen zijn wie je bent? We willen Nederland beschermen tegen oorlogsgeweld, cyberaanvallen of andere crisissen. Voor deze vrijheid staan wij, mannen en vrouwen van Defensie ‘brothers in arms.”

Tekst: Annechien Willering